Ο αλληλόχρεος λογαριασμός αποτελεί συνήθη μορφή τραπεζικής συνεργασίας, ιδίως σε εμπορικές συναλλαγές και πιστωτικές διευκολύνσεις. Ζήτημα ιδιαίτερης σημασίας ανακύπτει σχετικά με την παραγραφή των απαιτήσεων που απορρέουν από αυτόν, και ιδίως των τόκων.
Παραγραφή καταλοίπου αλληλόχρεου λογαριασμού
Μετά το οριστικό κλείσιμο του λογαριασμού, το κατάλοιπο αυτού συνιστά νέα, αυτοτελή απαίτηση, η οποία υπόκειται σε εικοσαετή παραγραφή σύμφωνα με το άρθρο 249 ΑΚ, ανεξαρτήτως του ότι οι επιμέρους απαιτήσεις που συνθέτουν το υπόλοιπο μπορεί να υπόκεινται σε συντομότερη παραγραφή. Η εικοσαετής παραγραφή αρχίζει από το χρονικό σημείο κλεισίματος του λογαριασμού, καθώς τότε γεννάται η σχετική αξίωση.
Παραγραφή επιμέρους κονδυλίων
Η παραγραφή των επιμέρους απαιτήσεων που ενσωματώνονται στον λογαριασμό, όπως τόκοι και άλλες χρεώσεις, δεν επηρεάζει την παραγραφή του συνολικού καταλοίπου. Ακόμη και εάν τα επιμέρους κονδύλια έχουν υποπέσει σε βραχύτερη παραγραφή (π.χ. ετήσια, πενταετή), το τελικό υπόλοιπο εξακολουθεί να υπόκειται στην εικοσαετή παραγραφή από τη στιγμή που ο λογαριασμός έχει οριστικά κλείσει.
Ζητήματα νομιμότητας των απαιτήσεων και άμυνα σε αναγκαστική εκτέλεση
Σε πολλές περιπτώσεις, οι απαιτήσεις που προβάλλονται από τράπεζες ή διαχειριστές απαιτήσεων προέρχονται από αλληλόχρεους λογαριασμούς, των οποίων το υπόλοιπο περιλαμβάνει τόκους και προσαυξήσεις που έχουν ήδη παραγραφεί. Το γεγονός αυτό μπορεί να έχει ουσιώδη σημασία στην αμφισβήτηση της νομιμότητας της απαίτησης και να αποτελέσει λόγο άμυνας σε διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης για παλαιές οφειλές. Η εξέταση των επιμέρους κονδυλίων και η ορθή εφαρμογή των διατάξεων περί παραγραφής είναι κρίσιμη για την προστασία των δικαιωμάτων του οφειλέτη.
